Plotseling stopte de moederolifant, haar hoofd draaide zich om om Amara en het kalf aan te kijken, hen aansporend om door te gaan terwijl ze zich tussen hen en de stropers positioneerde. Amara aarzelde, onzeker of ze dichtbij moest blijven of moest blijven rennen. Maar met een zacht duwtje van haar slurf duwde de moederolifant Amara vooruit, haar en het kalf aansporend om zonder haar verder te gaan.
Het kalf jankte zachtjes, maar volgde gehoorzaam en leidde Amara dieper de bomen in. Ze verplaatsten zich in stilte, haar gedachten raasden terwijl ze haar situatie probeerde te bevatten. Ze voelde de oerkracht van het overleven, alleen getemperd door de rauwe angst die zich aan elke gedachte vastklampte.