Ze ademde diep in, nam de aardse geuren in zich op en hoorde af en toe het geritsel van ongeziene wezens in het kreupelhout. Hun gids wees op een flits van levendige veren hier, een behoedzaam hert dat door de bladeren gluurde daar, en elke waarneming liet haar vol ontzag achter bij de ongetemde schoonheid die hen omringde.
Dit was de ontsnapping waar ze op hoopte – een wereld vol bezienswaardigheden en geluiden, ver weg van het gezoem van het stadsleven. Al snel bereikten ze een open plek waar de groep werd aangemoedigd om naar buiten te gaan en te observeren. Amara keek om zich heen en voelde de uitgestrektheid van het bos dat zich in alle richtingen uitstrekte.