De dag begon als een typische voor Henry. Hij verliet zijn kleine appartement vroeg in de middag en passeerde bekende punten op weg naar zijn werk. De straten waren rumoerig met het geluid van toeterende auto’s, het ritmische gestamp van mensen die zich over de trottoirs haastten en af en toe een schreeuw van een straatverkoper.
Het veilinghuis stond los van de gebruikelijke chaos in de stad, met een grootse buitenkant die elegantie en geschiedenis uitstraalde, een voorname bezienswaardigheid genesteld in het bruisende hart van de stad. Henry was altijd trots geweest op zijn rol als nachtwaker en vond een stille voldoening in het bewaken van de schatten elke nacht.