Henry had geen andere keuze en sprong overeind, zijn telefoon stevig vasthoudend terwijl hij naar het trappenhuis vluchtte. Hij stormde door de deuren en nam de twee treden tegelijk. Zijn voetstappen klonken in zijn oren terwijl hij zichzelf onder druk zette om door te gaan.
Zijn kennis van de indeling van het gebouw gaf hem een licht voordeel toen hij door de kamers en om de hoeken dook. Met bonzend hart dook hij een voorraadkast in, hield zijn adem in en luisterde hoe de voetstappen dichterbij kwamen.