Met een plotselinge uitbarsting van snelheid draaide Henry zich om en sprintte door de gang, zijn voetstappen weerkaatsten tegen de muren. Maar voordat hij veel terrein kon winnen, voelde hij een zware klap van achteren toen een van de inbrekers hem tackelde, waardoor hij op de grond viel. Het gewicht van zijn achtervolger drukte hem tegen de grond en hij worstelde, maar de greep op zijn armen was onverzettelijk.
De eerste indringer haalde hem in, zijn uitdrukking was een mengeling van ergernis en geamuseerdheid terwijl hij een snelle blik uitwisselde met zijn partner. Ze hadden allebei de zwaailichten gezien, maar ze waren niet van plan hun prijs – of Henry – zonder slag of stoot te laten gaan.