“Hé! Je moet deze koffers openen!” Hij wierp een blik achterom en keek een van de inbrekers aan toen ze zich realiseerden wat hij aan het doen was. Woede flitste in hun ogen en zonder na te denken rukte Henry de deur open en stormde naar buiten. Het geschreeuw van de inbrekers weerklonk toen ze hem achterna stormden, hem weer op de hielen gezeten.
Henry vluchtte, zijn hart ging tekeer toen hij hun voetstappen achter zich hoorde donderen. Hij dook een hoek om en gebruikte zijn kennis van de indeling van het gebouw om ze op afstand te houden. Uiteindelijk bereikte Henry de getraliede deur, waar zijn ogen zich vasthielden aan de metalen pijp die de inbrekers er dwars doorheen hadden geslagen om zijn ontsnapping te voorkomen.