Het veilinghuis was veilig, de schatten waren veilig dankzij zijn snelle denken. Toen de adrenaline wegebde, knorde Henry’s maag en herinnerde hem aan de hamburger die hij in zijn haast had achtergelaten om het huis te beschermen. De gedachte aan die maaltijd, die nu waarschijnlijk koud en doorweekt was, bracht een glimlach op zijn gezicht en liet hem terugvallen op het vertrouwde comfort van zijn routine.
Hij stak de straat over en stapte in de warme gloed van de hamburgertent. Het gezoem van rustig geklets en de geur van friet en gegrild vlees omringden hem als een oude vriend. Henry grinnikte toen hij zag dat zijn achtergelaten hamburger nog steeds op zijn tafel lag te wachten, de absurditeit van zijn avond drong tot hem door.