Hij stelde zich voor hoe hij eruit moest hebben gezien, terwijl hij wegsprintte terwijl hij een hap nam, alsof hij in een of andere onwaarschijnlijke actieheld was veranderd. Hij ging op zijn stoel zitten en pakte de hamburger, genietend van de lang uitgestelde overwinningshap. Terwijl hij kauwde, wierp hij een blik uit het raam, zijn blik dwaalde terug naar het stille silhouet van het veilinghuis.
Het veilinghuis zou morgen terugkeren naar zijn stille routine, de artefacten onaangeroerd achter glas. Maar op de een of andere manier wist Henry dat hij het beter in de gaten zou houden en misschien zelfs elke dienst een paar keer vaker de omgeving zou controleren. Het werk had eerder misschien routineus geleken, maar vanavond had alles veranderd.