Henry hield zichzelf bezig, begroette een paar bekende gezichten, maar hield altijd een oogje in het zeil op de vreemdeling die het pand had bezocht. Uiteindelijk liep de dag ten einde en gingen de deuren op slot, zodat Henry het gebouw voor de nacht kon afsluiten.
Een deel van hem vroeg zich af of hij zich dingen verbeeldde, of dat zijn zenuwen hem in de steek lieten. De dag was tenslotte zonder incidenten verlopen. Hij schoof zijn vermoedens aan de kant en ging verder met zijn routine om elke vitrine te controleren en elke kamer af te sluiten.