Nu zijn zorgen waren weggenomen en zijn ronde was afgerond, besloot Henry zichzelf te trakteren. Aan de overkant van de straat was een hamburgertent waar hij zelden kwam en die hij reserveerde voor het einde van zijn tweeweekse diensten. Hij glimlachte in zichzelf en liep erheen, zich bijna onnozel voelend om al zijn paranoia.
De dag was heel gewoon geweest en alles wees erop dat hij weer een rustige avond zou hebben in zijn gebruikelijke, voorspelbare routine. Het was een eenvoudig genoegen, maar wel een waar hij naar uitkeek – een traktatie na een lange dag werken.