Aangezien het grootste deel van het nationale budget naar het leger gaat, blijft er weinig over voor civiele projecten. Gewone burgers zijn de dupe van deze onevenwichtigheid; hun dagelijks gezwoeg getuigt van de prioriteiten van de staat.
Voor langere reizen zijn auto’s zeldzaam. De staat stuurt mensen in de richting van bussen of treinen en houdt hun bewegingen nauwlettend in de gaten. Het is een systeem dat ervoor zorgt dat iedereen onder het toeziend oog van het regime reist.