Hij schudde zijn hoofd alsof hij de gedachte fysiek wilde verdrijven. Susy zou dat nooit doen. Dat zou ze niet doen. Susy’s stem haalde hem uit zijn gedachten. “Slaapt ze al?” vroeg ze zachtjes, terwijl ze de schemerige kinderkamer binnenstapte. Haar gezicht was vermoeid, maar er was een zachtheid in haar blik toen ze naar de baby keek.
James knikte en wiegde hun dochter in zijn armen. “Ze is net in slaap gevallen,” zei hij, met zijn stem nauwelijks boven een fluistering uit. Hij stond op en droeg de baby naar het wiegje, waar hij haar voorzichtig neerlegde. Susy zweefde naast hem en streek met haar hand lichtjes langs zijn arm. “Ze is prachtig, hè?” mompelde ze.