James had het gevoel dat hij faalde, niet alleen als echtgenoot, maar ook als vader. Maar elke keer als hij Anna vasthield, met haar kleine handjes om zijn vinger, voelde hij een hernieuwd gevoel van doelgerichtheid. “We komen er wel uit,” zei hij tegen zichzelf, hoewel hij niet altijd zeker wist hoe.
Na verloop van tijd begon alles te helen. Ze vonden kleine manieren om weer contact te maken – rustige etentjes, samen lachen om Anna’s streken en momenten waarop het leven niet zo overweldigend was. Toen Susy aankondigde dat ze weer zwanger was, voelde James hoop opbloeien op een manier die hij in jaren niet meer had gehad.