“Kinderen merken de kleinste dingen op,” zei Don, ongemakkelijk grinnikend. “Maar dat maakt families leuk, nietwaar? Al die kleine verschillen.” Claire knikte snel en probeerde het moment glad te strijken. “Absoluut. Bovendien weet je nooit hoe baby’s in hun uiterlijk zullen groeien.”
Susy’s glimlach was dun toen ze de baby aan Claire gaf. “Wil je haar vasthouden?” vroeg ze, van onderwerp veranderend. Claire nam het gretig aan en wiegde de baby in haar armen. “Oh, ze is zo licht,” zei ze zacht. “En kijk eens naar dat gezichtje. Gewoon schattig.”