“We schreeuwen niet, lieverd,” zei ze, haar toon verzachtend. “We praten alleen maar. Alles is oké.” James knielde naast haar en sloeg een arm om Anna heen. “Het is goed, Anna,” zei hij zachtjes. “Soms praten volwassenen gewoon hard. We wilden je niet laten schrikken.”
“Hou op met vechten!” riep ze, de tranen stroomden over haar gezicht. James en Susy bevroren, het gewicht van hun woorden kwam op hen neer. Ze beloofden zichzelf dat het niet meer zou gebeuren. Om de spanning te verminderen stemde Susy met tegenzin in met een DNA-test.