Susy glimlachte vaker, haar gezicht straalde van opwinding. Ze brachten de weekenden door met het inrichten van de kinderkamer, het vouwen van kleine kleertjes en het fantaseren over de toekomst. Voor het eerst in jaren had James het gevoel dat ze dezelfde kant opgingen. “Het komt wel goed,” dacht hij.
De dag van de bevalling was een mix van zenuwen en opwinding. James hield Susy’s hand vast toen ze het ziekenhuis binnenliepen, Anna huppelde naast hen. “Komt de baby nu?” Vroeg Anna gretig. James grinnikte. “Binnenkort, lieverd. Nog even.”