Binnen zat Robert in de woonkamer en hield de zaklamp stevig vast. Zijn rationele kant gaf hem een standje omdat hij twijfelde aan Natalie, terwijl zijn instinct hem influisterde dat er iets niet klopte. Hij zuchtte zwaar, legde de zaklamp neer en besloot haar er morgenochtend mee te confronteren.
Hij besloot de familie comfortabel te laten overnachten en hen in plaats daarvan te vragen morgenochtend te vertrekken. Hij had een goede daad verricht, maar de situatie laten voortduren voelde onverstandig. Hij bereidde zich voor op het gesprek dat hij met Natalie wilde hebben en ging slapen.