Terwijl Robert inpakte om te vertrekken, draaide zijn maag zich om. Hij repeteerde mogelijke gesprekken in zijn hoofd en probeerde de juiste balans te vinden tussen vriendelijkheid en strengheid. Hij wilde niet onmenselijk overkomen, maar hij kon ook zijn groeiende ongemak niet negeren.
Toen Robert naar huis reed, kon hij de spanning die zich de hele dag had opgebouwd niet van zich afschudden. Zijn gedachten gingen heen en weer tussen zorgen en schuldgevoelens, die elk om ruimte in zijn hoofd streden. Tegen de tijd dat hij de oprit opreed, was hij er nog niet achter wat de juiste aanpak was, maar hij wist dat hij hoe dan ook dit moeilijke gesprek moest voeren.