Die nacht lag Robert in bed, te woelen en te draaien terwijl zijn gedachten raasden. Net toen hij in slaap begon te vallen, kwamen de vage geluiden terug – zacht geschuifel, een gedempte plof en toen stilte. Zijn hart bonsde toen hij rechtop ging zitten om te luisteren. “Wat nu?” mompelde hij onder zijn adem.
Robert twijfelde over zijn onderzoek, maar bleef uiteindelijk in bed liggen om zichzelf ervan te overtuigen dat het niets was. Toch kwam de slaap niet gemakkelijk. De geluiden bleven in zijn hoofd hangen en werden steeds luider in zijn verbeelding. Tegen de ochtend waren zijn zenuwen gespannen en besloot hij de vreemde geluiden uit zijn hoofd te zetten.