“Er is sprake van oplichterij,” ging mevrouw Henderson verder, op een lage toon. “Een jonge vrouw praat zich een weg naar binnen en opent vervolgens de deur voor overvallers terwijl de eigenaar weg is. Ik zou het vreselijk vinden als jij daar het slachtoffer van wordt.” Haar woorden bleven onheilspellend hangen in de kille ochtendlucht.
Robert bedankte haar vriendelijk en liep naar zijn auto, maar haar waarschuwing speelde hem parten. Was hij naïef? Zou Natalie iets verbergen? Hoofdschuddend mompelde hij: “Ik kan niet zomaar conclusies trekken vanwege een gerucht.” Toch kroop het onbehagen weer terug.