Toen Robert rechtop zat, dacht hij als eerste aan de waarschuwing van mevrouw Henderson. “Ze heeft de deur voor iemand opengedaan,” mompelde hij, zijn borstkas gespannen. De adrenaline gierde door zijn lijf toen hij Julia wakker maakte en haar zei dat ze zich in de badkamer moest opsluiten terwijl hij stilletjes uit bed glipte, zijn voetstappen voorzichtig op de houten vloer. Zijn voetstappen waren voorzichtig op de houten vloer. Hij spande zich in om meer geluiden te horen, zijn maag krulde van angst.
Robert liep op zijn tenen naar het raam dat op de garage uitkeek en trok voorzichtig het gordijn terug. Zijn handen trilden toen hij de omgeving afspeurde, in de verwachting een indringer naar binnen te zien glippen. In plaats daarvan zag hij beweging in de buurt van de oprit. Natalie droeg een tas en haar gestalte werd vaag verlicht door de straatlantaarns.