Robert bevroor en staarde uit het raam toen Natalie zich in de richting van zijn auto bewoog, met een tas over haar schouder. Zijn borstkas verstrakte. “Wat doet ze?” fluisterde hij. Voordat hij het kon verwerken, kwam de motor van de auto tot leven, waardoor hij schrok. Ze had met niemand afgesproken – ze ging weg.
Het besef drong tot Robert door: Natalie, de vrouw die ze hadden proberen te helpen, was zijn auto aan het stelen. Hij stond in de garage, zijn instincten schreeuwden dat hij hen al die tijd had moeten vertrouwen. Een bittere rilling ging door hem heen toen de rode achterlichten in de duisternis verdwenen.