In de dagen daarna werkten Robert en Natalie samen om het vertrouwen weer op te bouwen. Ze nam ijverig deel aan haar trainingssessies, terwijl de kinderen zich aan hun nieuwe routine begonnen aan te passen. Langzaam maar zeker begon de spanning tussen hen af te nemen en plaats te maken voor wederzijds begrip.
Op een avond, toen de zon onderging boven zijn landgoed, dacht Robert na over alles wat er met Julia was gebeurd. De pijn van het verraad was er nog steeds, maar ook de voldoening om te zien hoe een gezin weer voet aan de grond kreeg. “Dit is niet het einde dat ik had verwacht,” dacht hij, “maar misschien is het wel het einde dat we nodig hadden.”