Haar salonmedewerkers, die het proces hadden gadegeslagen, konden hun lachen niet inhouden. Het geluid weerklonk in de kleine ruimte, waardoor de situatie nog ongemakkelijker werd. De oude vrouw, die de spot voelde, gaf een ongemakkelijke, schaapachtige lach, in een poging haar ongemak te maskeren.
“Het spijt me zo,” zei Emma, haar stem laag en verontschuldigend terwijl ze de vrouw een spiegel overhandigde.
De vrouw keek naar zichzelf, de geforceerde glimlach verliet haar gezicht nooit. “Het is… anders,” zei ze diplomatiek, hoewel haar ogen haar teleurstelling verraadden. Ze betaalde voor de knipbeurt en vertrok, haar houding iets meer ingezakt dan toen ze binnenkwam.