De enige op wie Sindy altijd kon rekenen was Laura, haar 17 jaar oudere zus. Laura gaf haar een veilig en gelukkig gevoel. Als ze samen waren, vervingen lachen en vreugde Sindy’s gebruikelijke zorgen. Laura had een manier om slechte tijden minder slecht te laten voelen.
Sindy had vaak ruzie met haar moeder. Na elke ruzie rende ze naar Laura. “Ik kan mam soms niet uitstaan, Laura,” zei ze dan, vol woede en frustratie. Laura knikte en luisterde, maar Laura wist ook dat ze Sindy niet kon helpen, niet zonder te veel te zeggen.