Zelfs in Sindy’s vroegste herinneringen leek er een kloof te zijn tussen haar en Elaine. Ze praatten zelden met elkaar en deden nooit echte moeder-dochter activiteiten. Ja, natuurlijk zorgden haar ouders heel goed voor haar in de praktische zin van het woord, maar er was geen enkele warmte tussen Elaine en baby Sindy.
Terwijl Sindy opgroeide, werd het eenzame gevoel steeds sterker. Elaine was er wel, maar voelde afstandelijk. Verjaardagen en vakanties met haar voelden niet speciaal voor Sindy. Ze fantaseerde vaak over opgroeien in een ander gezin. Ze wist niet dat die gedachte al snel heel anders zou voelen.