Sindy voelde zich vaak alleen toen ze opgroeide, vooral tijdens haar middelbare schooltijd. Haar ouders misten grote momenten zoals haar verjaardagen en voetbalwedstrijden. Haar ouders wezen alleen op alle fouten die ze maakte en keken nooit naar alle leuke dingen die ze deed. Hierdoor voelde Sindy zich verdrietig en alleen, alsof ze haar niet echt zagen staan.
Op de middelbare school veranderde er helaas niet veel. Sindy’s cijfers gingen omlaag en haar ouders waren daar niet blij mee. De ouders van andere kinderen juichten hen toe, maar Sindy’s ouders waren anders. Ze waren er niet veel en Sindy voelde de stilte – een stilte vol geheimen en eenzaamheid.