“Alsjeblieft, je moet naar me luisteren,” smeekte Eddie, zijn stem trillend van wanhoop en hoop. Ondanks de voelbare urgentie en rauwe emotie in Eddie’s toon, bleef Hayes onbewogen, zijn focus onwrikbaar terwijl hij hen rechtstreeks naar het politiebureau reed.
Eenmaal aangekomen, trok Hayes Eddie bruusk uit het voertuig en leidde hem het gebouw binnen. Binnen begeleidde hij Eddie naar een harde, ongemakkelijke bank en droeg hem op te gaan zitten en te wachten tot hij terugkwam.