“Oké,” zei Charlotte rustig. “Ik geloof je op je woord.”
Pauls schouders zakten van opluchting. Hij trok haar in een felle, dankbare omhelzing. Over zijn schouder keek Charlotte naar hun trouwfoto op de schoorsteenmantel. Ze bad dat haar vertrouwen in hem niet misplaatst was en negeerde de hardnekkige stem die haar waarschuwde. Het enige wat ze nu nog kon doen, was geloven wat haar man had gezegd. Maar er zat haar nog steeds iets dwars..