Ze keek neer op het rimpelige gezicht van haar liefhebbende man en zag dat hij moeite had om woorden te vormen. Ze leunde dicht tegen haar aan, zijn adem werd steeds zwakker. “Mijn…liefste…” Pauls stem was nauwelijks een fluistering. “Het…spijt me.” Charlotte schudde vurig haar hoofd. Waar had hij het over? Waar had hij spijt van?
Paul draaide zijn hoofd langzaam om in haar ogen. “Ik…had het je moeten vertellen…” kraste hij. Charlottes wenkbrauwen bogen zich in verwarring en bezorgdheid. “Wat verteld?”