“Kijk, het wil dat we volgen,” zei Hana zachtjes, haar stem vol verwondering. De politieagenten aarzelden toen ze de onverwachte beweging van de pandabeer zagen. Hun handen reikten instinctief naar hun riem, klaar voor elke bedreiging. “Mevrouw, het is niet veilig,” waarschuwde een agent, met een bezorgde stem die de onzekerheid van de situatie weerspiegelde.
Hana was echter gefascineerd door het gedrag van de pandabeer en haar angst was even vergeten. Ze begreep dat dit een kritiek moment was, een kans om de waarheid achter de mysterieuze gebeurtenissen van de nacht te achterhalen. “Ik moet zien waar het toe leidt,” drong ze aan, met een stem die een mengeling was van vastberadenheid en ontzag. De agenten wisselden op hun hoede blikken uit, duidelijk verscheurd tussen hun plicht om te beschermen en de ongewone aard van het verzoek.