“Blijf waar je bent,” drong Peter aan. “Ik kom zo snel mogelijk naar je toe en dan zoeken we het samen uit.” Hana pauzeerde, verscheurd over wat ze nu moest doen. Ze besloot Peter haar live locatie te sturen, in de hoop dat hij kon helpen als hij daar aankwam. Maar naarmate de tijd verstreek, werd de urgentie die ze voelde te groot om te negeren. Ze werd gedreven door een kracht die ze niet kon verklaren en die haar dwong om de raadselachtige pandabeer te blijven volgen, dieper het onbekende in.
Terwijl de pandabeer dieper het dichte bos in dook, werd Hana’s angst intenser. Ze kreeg rillingen over haar rug van het gevoel geobserveerd te worden en elk geritsel van bladeren in de schaduw voelde onheilspellend aan. In de verte hoorde ze vreemde geluiden. Wat was dat? Dat had ze nog nooit gehoord… Net toen ze op het punt stond om terug te keren, verbrak een plotseling, hard geluid de griezelige stilte.