Hana’s plotselinge tussenkomst, samen met de zichtbare opluchting op haar gezicht, leek de pandabeer duidelijk te maken dat Peter geen bedreiging was, maar een potentiële bondgenoot. Met een subtiele verandering in zijn houding, draaide de pandabeer zich om, wat suggereerde dat zowel Hana als Peter zijn voorbeeld moesten volgen.
De plotselinge aanval van de pandabeer liet Peter in een shocktoestand achter, waardoor hij struikelde en op de grond viel. Hij hapte naar adem, draaide zich om naar Hana, zijn ogen wijd open van verwarring en bezorgdheid, en vroeg dringend: “Wat is er aan de hand? Wat zijn we hier aan het doen?”