Een schreeuw verbrak de stilte – een scherp, angstaanjagend geluid dat weerkaatste tegen de wanden van de put. Het was Peter. Zijn schreeuw sneed door de lucht, gevuld met pijn en angst. Hana’s hart stond stil. Ze kon de koude, vochtige lucht uit de put bijna voelen opstijgen, Peter’s schreeuw naar haar toe dragend.
“Peter!” schreeuwde ze met trillende stem. “Peter, gaat het?” Maar alleen stilte antwoordde haar, dik en zwaar. De put leek haar woorden op te slokken en liet haar achter met een vreselijke stilte en de echo van Peters schreeuw in haar oren. Ze voelde zich hulpeloos, haar gedachten raasden over de ergste scenario’s.