Hana’s hart bonsde toen ze naar Peter schreeuwde: “Ik ga jou en deze wezens daar weghalen! Hou vol!” Ze wist dat ze een plan moest bedenken, en snel. Wanhopig keek ze om zich heen en zag een grote boom in de buurt. Er kwam een idee bij haar op – die kon ze gebruiken om het touw aan vast te maken.
Ze haastte zich naar hem toe en draaide het touw om de boom, trok het strak en legde er een drievoudige knoop in. Ze was er zeker van dat het zou houden en riep naar beneden: “Peter, ik heb het touw vastgemaakt. Geef de wezens één voor één aan. Ik zorg ervoor dat ze veilig zijn.”