Hoewel een dierenarts hun eerste keuze zou zijn geweest voor de bijzondere behoeften van de wezens, wees de realiteit van hun situatie hen ergens anders naartoe. Het ziekenhuis, met zijn felle lichten en belofte van zorg, was niet alleen dichterbij, maar ook de meest haalbare optie aangezien ze te voet waren. De urgentie van het moment liet geen ruimte voor twijfel. Hun beslissing werd nog versterkt door het feit dat het zesde kleine wezentje, dat hen in eerste instantie naar het bos had geleid, er al was.
Hana stormde de eerste hulp binnen en riep dringend om hulp. Tot haar opluchting stond er een doorgewinterde dierenarts klaar, die met zijn ervaren ogen snel de situatie beoordeelde. Met strenge maar zachte hand dirigeerde hij Hana en Peter om de wezens op onderzoekstafels te leggen. Maar toen Hana wilde volgen, hield de dierenarts haar tegen met een uitgestoken hand.