De meisjes deden echter alsof ze de toeter helemaal niet gehoord hadden. Ze gingen door met giechelen en kletsen zonder zich ook maar iets van hen aan te trekken. Patrick toeterde opnieuw, luider en langer deze keer. Hij was al ten einde raad, hij kon hier nu geen tijd aan verspillen.
Maar in plaats van de snelle reactie die hij verwachtte, keken de meisjes slechts in zijn richting, hun uitdrukkingen druipend van minachting. Een van hen, een blondine met perfect gekruld haar, stak hem nonchalant een vinger toe, een zelfvoldane glimlach om haar lippen.