Patrick’s geduld, dat al zo gespannen was, dreigde te knappen. Hij draaide zijn raampje naar beneden en leunde naar buiten, terwijl hij probeerde zijn stem rustig te houden. “Pardon, kunt u alstublieft opzij gaan? Ik moet naar een belangrijk etentje.”
De meisjes wisselden geamuseerde blikken uit, alsof hij zojuist de grappigste grap had verteld. De brunette, druk bezig met lippenstift op te doen in de achteruitkijkspiegel, draaide zich met een hooghartige grijns naar hem om. “We zijn ook iets belangrijks aan het doen,” lispelde ze, haar toon druipend van sarcasme.