Martins ogen gleden naar de uitlezing. “Vijftien minuten, ongeveer,” antwoordde hij, terwijl hij de rand van de console vastpakte. “Maar dat is lang als ze zich een weg door de trein proberen te banen. We moeten voorkomen dat ze in de buurt van deze kamer of de kluis komen.”
Ethan trok zijn kaak op en keek terug naar de gang. “En als ze erdoor komen?” vroeg hij. “We zorgen ervoor dat ze dat niet doen,” zei Martin vastberaden. Hij pakte een moersleutel uit de gereedschapskist aan de muur en overhandigde die aan Ethan.