Maar als Ethan overweldigd zou worden, zouden de dieven vrij spel hebben om zich door de wagons te verplaatsen en toegang te krijgen tot de kluis en mogelijk de locomotief zelf. Elke seconde dat hij aarzelde voelde als een gok die hij zich niet kon veroorloven.
Martins vuisten balden zich. De trein bulderde onder hem, een constante herinnering aan wat er op het spel stond. Uiteindelijk maakte hij zijn keuze. “Ik kan hem niet achterlaten,” zei hij hardop, alsof hij zichzelf ervan wilde overtuigen. Hij rende de controlekamer uit, de echo van zijn laarzen die tegen de metalen vloer sloegen weerklonk in de smalle gang.