“Doe open!” riep hij, zijn stem gedempt maar dreigend. “Je komt hier niet levend uit als je het niet doet.” Martins handen zweefden over de besturing, zijn hoofd ging tekeer. Hij veranderde de snelheid van de trein een beetje, waardoor de plotselinge verschuivingen de dieven deden schudden. De leider struikelde maar hield zijn greep en gromde gefrustreerd.
“Denk je dat je ons kunt ophouden? Jullie maken het alleen maar erger voor jezelf!” Ethan kwam dichter bij Martin staan, met een lage stem. “Het wordt krap. Hoe lang nog voor we het station bereiken?” Martin controleerde de snelheids- en afstandsmeters. “Drie minuten, misschien minder. Als we deze snelheid aanhouden, hebben ze geen tijd om veel schade aan te richten voordat we er zijn.”