Op die dag had hij een pot koffie gezet om de slepende vermoeidheid van een rusteloze nacht te verdrijven. Herinneringen aan visreizen, onzekere ijskappen en stormwaarschuwingen dwarrelden door zijn hoofd. De enige troost die hij vond was zijn onwrikbare toewijding om te overleven.
De radio op zijn tafel knetterde af en toe van het geroezemoes van andere vissers. De meeste uitzendingen waarschuwden voor verschuivende ijsschotsen of voorspelden bittere stormen. Nolan luisterde aandachtig, omdat hij wist dat één vergissing op deze plek hem zijn leven kon kosten.