Toen hij er eindelijk doorheen was, ruimde hij voorzichtig het losse ijs op en legde zijn hengel klaar. Vissen in deze streken vereist geduld. De vissen zwommen niet in drommen zoals in warmer water. Elke vangst voelde als een kleine overwinning op het harde ontwerp van de natuur.
Hij nam even de tijd om de majestueuze eenzaamheid te waarderen: de eindeloze witte horizon, het zwakke gezoem van de ijskoude lucht en de verre glinstering van het dak van zijn hut. Ja, het was eenzaam, maar het was ook adembenemend in zijn puurheid en kalmte.