En ze had een goede reden om bezorgd te zijn. Jenny hield haar adem in toen ze een flits van woede in de ogen van de agent zag. Zijn geduld was volledig verdwenen, vervangen door een hardheid die onmenselijk leek. Plotseling greep hij haar arm en trok er krachtig aan. “NU UIT DE AUTO!” schreeuwde hij, zijn stem gespannen en hard. Wat was er aan de hand? Waarom was hij zo agressief?
Hij pauzeerde en wierp een snelle, onzekere blik in de richting van zijn patrouillewagen. Ondertussen bonkte Jenny’s hart in haar binnenste, elke dreun luid in haar oren. Ze hield haar ogen op hem gericht en weigerde haar angst te laten zien. Abrupt draaide de agent zich om en rende naar zijn auto toe, terwijl hij haar met een felle stem toeschreeuwde: “Verroer je niet! Blijf staan of je zit diep in de problemen!” Zijn stem was scherp en bevelend en weerklonk in de gespannen lucht.