Jenny’s hart ging sneller kloppen. De telefoon in haar hand, die nu opnam, legde de agressieve houding van de agent en zijn gewelddadige behandeling van haar vast. Ze wist dat deze beelden cruciaal konden zijn. Het was bewijs van hoe de situatie zich ontvouwde…
Jenny huiverde, beelden van slachtoffers van politiegeweld overspoelden haar geest. Ze dacht erover om zich te verzetten, maar wist dat dat alles erger zou maken. Met stille moed stapte ze uit de auto. De telefoon nam nog steeds op, weggestopt op een manier die de gebeurtenissen bleef vastleggen. Jenny was zich scherp bewust van de ernst van dit moment. Ze wist dat ze koste wat het kost moest voorkomen dat er een scène zou ontstaan en als het zou escaleren, had ze tenminste een opname van het incident.