De artefacten in de koffer fonkelden mysterieus onder het schijnsel van de straatlantaarn. De replica van het pistool glinsterde, de houten greep en de metalen loop wierpen een onheilspellende zwarte schaduw achter zich in de kleine ruimte. Jenny probeerde uit te leggen: “Het zijn gewoon leermiddelen, replica’s voor mijn geschiedenislessen.” Maar de agent luisterde nauwelijks.
Hij leek vooral geïnteresseerd in het antiek uitziende pistool. “Dit ziet er echt uit,” zei hij terwijl hij het aandachtig bekeek. Jenny’s hart zonk. Ze wist dat deze voorwerpen slechts onschuldige rekwisieten waren, maar in het schemerige licht konden ze voor een ongetraind oog authentiek lijken. In de open kofferbak waren zelfs haar lesplannen en ondertekende museumvrijgaveformulieren voor het lesmateriaal zichtbaar. Maar de agent besteedde er geen aandacht aan terwijl hij de voorwerpen doorzocht.