“Ik verzeker u, agent, dit zijn slechts replica’s voor educatieve doeleinden. Ik ben een geschiedenislerares,” legde Jenny uit, haar stem kalm maar vastberaden. “U kunt het navragen bij mijn school als u het wilt controleren.” De agent leek echter al een beslissing te hebben genomen. “Waarschijnlijk verhaal. Ik denk dat ik jou en deze ‘replica’s’ mee moet nemen voor verdere ondervraging,” zei hij, terwijl hij naar zijn handboeien greep. Paniek schoot door Jenny heen. Ze stond op het punt onterecht vastgehouden te worden.
Ze wist dat ze kalm moest blijven. “Agent, ik verzoek u uw leidinggevende of een andere agent te bellen voor een second opinion. Ik heb niets verkeerd gedaan en dit is een misverstand,” hield ze vol, terwijl haar hart bonkte. Maar het antwoord van de agent was ijzingwekkend.