Jenny’s hart ging tekeer terwijl ze elke beweging van de agent in de gaten hield. De nachtlucht voelde zwaar aan en het afgelegen stuk weg leek desolater dan ooit. De vragende toon van de agent, de manier waarop hij elke beweging van haar volgde, het voelde allemaal zo onevenredig aan voor een eenvoudige verkeerscontrole.
Plotseling verschoof zijn blik van haar naar de achterkant van haar auto. “Mevrouw, ik wil dat u uw kofferbak opent,” zei hij, met een autoritaire stem die weinig ruimte liet voor discussie. Jenny’s gedachten gingen tekeer. Wat zou hij in vredesnaam zoeken? Ze had niets te verbergen, maar toch voelde het verzoek indringend en ongegrond.