Hoe langer ze in de auto zat, hoe groter haar angst werd. Ze zat opgesloten met een agressieve agent, geïsoleerd van iedereen die haar kon helpen. Haar telefoon, die nog steeds opnam, was haar reddingslijn. Het gekraak van de politieradio doorbrak de gespannen stilte terwijl ze over de donkere plattelandsweg reden. Gedempte richtlijnen en cijfercodes schoten sporadisch door. Ergens in de verte weerklonk het eenzame geloei van een ambulancesirene voordat het vervaagde in de nacht.
Terwijl ze naar het politiebureau reden, barstte Jenny bijna in tranen uit. Ze was onschuldig en toch werd ze vals beschuldigd en meegenomen. De overtuiging van de agent dat hij een crimineel had gevangen was zenuwslopend. Jenny klampte zich vast aan de hoop dat de waarheid aan het licht zou komen, dat haar opname haar onschuld zou bewijzen en het wangedrag van de agent aan het licht zou brengen. Maar met de minuut leek haar situatie nijpender te worden.