“Agent, het is indrukwekkend hoe waakzaam u bent, zelfs ’s avonds laat. Is het altijd zo intens?” Jenny waagde het, haar stem doorspekt met een vleugje bewondering, in de hoop hem te verrassen. De agent leek even verbaasd door haar opmerking, maar herpakte zich snel.
Hij bestudeerde haar aandachtig, zijn professionele houding onverstoord. “Stap uit en open de koffer,” beval hij streng, zijn blik scherp en verontrustend. Jenny dacht: “Waarom gebeurt dit? Ik reed gewoon. Iets voelt hier heel verkeerd aan..